ANTONIO BUCHANNAN
MODA DISEINUA
Madril, 1984. Arte Ederretan lizentziatu zen Madrilgo Unibertsitate Complutensean, eta Arte Garaikideko Masterra egin zuen Madrilgo Europako Unibertsitatean.
2009. urtean hasi zen moda diseinuan JARABO markan eta Madrilgo MFBW, Sevillako MOVE eta Valentzia Fashion Week-en egon ziren zenbait bilduma egin zituen.
2019an Erroman sortu zuen bere moda-marka: Antonio Buchannan.
Aldi berean, bere lan artistikoa banaka eta Elgatoconmoscas taldearen barruan garatu zuen eta hezkuntza- eta bitartekaritza-proiektuak egin ere bai La Casa Encendida edo CA2M delakoan.
Partekatu:
Colina n.º 8
Colina nº 8 moda-bilduma bat da, eta Testaccioko aztarnategian du oin bat, urte nahasi batean auzo bati eta hiri garaikide bati zabalago begiratzeko. Horretarako, jantziak hainbat kontzeptu transmititzen saiatzen dira ehunaren bidez, hala nola metaketa, ezkutukoa, soberan dagoena eta informazioa.
Anfora-hondarrak pilatuta uzten diren bezala, bildumako pieza batzuek ehun-geruzak eta patroiak gainjarriz funtzionatzen dute, bolumenak sortuz. Metaketa hori estanpatuen grafikoan eta jantzietako hainbat elementu apaingarriren antolamenduan ere agertzen da. Janzkeraren lengoaiak berak proposatzen duen orografiak finkatzen du zein jantzi diren barnekoak edo kanpokoak, bai eta altueren eta luzeen aniztasuna ere. Modako denboraldi bakoitza jantzien geruza bat gehiago da armairuetan.
Erroma historiaren, turisten, elizetako exvotoen, saskietako souvenir-en, taldeka hegan egiten duten zozoen pilaketa bat da… baina aurten bizipenak, aplikazioetako mezuak, harremanak eta, berrikuntza gisa, kutsatuak ere badaude.
Mendia, gauzak ezkutatzen, estaltzen eta kamuflatzen dituen zorro handi bat da. Barrualdean, berriz, jatetxe, taberna eta hiriko lehen klub klandestinoak daude. Proiektuko pieza batzuk ezkutuan mantentzen dira eta irekitzen edo askatzen badira ikusten dira, eta estanpatuetako batzuk argi eta bero baldintza zehatzetan bakarrik agertzen dira.
Erromako Olio anforen hondakinak dei Cocci mendian uzten ziren, eta azkenean zabortegi bihurtu zen. Sobera egotearen izaera hori toki horri atxikita egon da mendeetan zehar, hiriaren erdigunetik urrun bere barnean hartu ditu inauteriak edo ottombrateak, XX. mendeko lehen lokal gayetara arte. Testaccio kanoien tiroa probatzeko tokia izan da eta hegazkinen aurkako baterien euskarria ere bai. Hiriko hiltegia dago bertan eta barrukiek, trippak, emango die ospea auzoko gastronomiari. Bildumako zenbait piezaren garrantzia jantzien bazterreko atalen balioan dago: ifrentzuetan, forroetan, trabiletan, albora uzten denean.
Azkenik, mendia datu pilaketa bat da. Anforen zatiek eta beren tituli picti-ek erromatarren merkataritzari buruzko informazioa ematen digute. Colina nº 8-ko piezek, jantzigintzan duten funtzioaz haraindi, beren patroitza erreplikatzen dute, beren buruaren berri ematen dute, bai eta beren zati eta erabileren berri ere. Zaintzako eta konposizioko ehun-etiketak masiboki ugaltzen dira eta elementu nagusi bihurtzen dira.
Colina nº 8-ren garapena hainbat mailatan banatu da:
Lehenik eta behin, Testaccioko aztarnategiaren ikerketa egin da bertara joanda, baita hiriko liburutegi eta museoetako funtsetan ere. Ikerketa hedatu egin da eta auzoaren eta auzokoen historiari ere egin da. Hori dela eta, proiektuan egindako hilabeteetan Rione XX taldearen bizitzan sartu eta parte hartu dut modu naturalean eta ikuspegi antropologikotik urrun. Testacciok, beraz, Akademiatik ia bi kilometrora lan egiteko eta ideiak bilatzeko tailer gisa funtzionatu du.
Era berean, testuinguru geografikoari esker Italiako modaren industriaren errealitatea hobeto ezagutu dut. Alde batetik, estatu mailako fabrikatzaileak eta tailerrak ehun-azoken eta hornitzaileen bilaketaren bidez, baina baita gaur egun lan egiten duten sortzaile eta diseinatzaileen bidez ere. Bilduma honek eta, neurri handi batean, etorkizunekoek herrialdean ikasitako zenbait begirada, prozedura eta interes gehitzen dizkiote genetikari.
Aldi berean, bildumaren diseinu-prozesuak aldi honetako esperientzia pertsonalak eta erreferentzia kultural eta sozialak baliatu ditu piezetan modu plastikoan eta materialean islatzeko. Nahiz piezen kontzepzio formalean, nahiz estanpatuen garapenean, materialen eta apaingarrien ikerketan eta aplikazioan.
Jantziak egiteko azken aldia osasun-alertak eta haren ondorioek baldintzatu dute, jakina. Inondik espero ez zena integratzen saiatu lanean, murrizketen mende egon ekoizteko, segurua zena birplanteatu eta porrot ugari egin. Martxoaren hasieran, Madrilen proiektuaren prozesu betean nengoela egun gutxi batzuetarako, bi herrialdeen arteko mugak itxi zituzten. Jarduera Akademiatik 1400 kilometrora igaro zen. Iberiar Penintsulan fabrikatu eta Italiara bidali, lehenengo mendean bezala. Abiapuntura itzuli: Testaccio mendira.
Hilabete hauek aukera bikaina izan dira diseinu-lana ikuspegi lasaiago batetik birplanteatzeko, modaren industriaren denboraldien erritmoari lotu gabe. Alde horretatik, bizilekuari esker, kontzeptuak ikertzeko eta material eta prozesu berriekin esperimentatzeko denbora izan dut.
Bestalde, sormen-mailan aberasgarria izan da esperientziak trukatzea gurekin denbora partekatu duten profesionalekin eta, bereziki, egoitzako kideekin.