Ourense, 1990. Arte Ederrak ikasi zuen Pontevedrako fakultatean eta trukeak egin zituen Portoko Unibertsitatean (Portugal) eta Guadalajarakoa, Jalisco (Mexiko) eta Arte Zuzendaritzako masterra du.
Bere lana zenbait saritarako hautatu izan da, hala nola Galiziako Auditorio Saria Santiagon, Mostra Gas Natural Fenosa, Novos Valores eta saritua izan da Isaac Díaz Pardo Arte Plastikoen Lehiaketan, Ourenseko Diputazioarenean edo Vigoko Unibertsitateko pintura Lehiaketan.
2013az geroztik erakusketa kolektiboak egin ditu Galizian, Kopenhageko Kvit Galleryn eta Madrilgo Centro Centron.
Partekatu:
Nescis, ploras, agis, cav(e)bis
(Ez dakizu, negar egiten duzu, mugitu egiten duzu, kontuz ibiliko zara)
Abstrakzioa lantzen dut pinturan eta marrazketan, hainbat teknika eta bitarteko erabiliz, betiere hizkuntza gisa ulertzen saiatuz. Nire piezak prozesuen artean garatzen direlako eta material jakin batzuk izaten dituztelako definitzen dira, eta horiek piezaren identitatean eragina izaten dute azkenean. Diziplina bakoitzaren ezaugarririk oinarrizkoenak zeintzuk diren aztertu nahi dut, haiekin batera beren esentziari eta aukerei buruz zentzu estetiko eta kognitiboan hausnartzeko.
Horrela, nire kezka-guneak forma abstraktuek eta gutxieneko unitate narratibo eta materialek testuinguru garaikidean pinturaren prozedurak eta aukerak zalantzan jartzeko duten gaitasun enuntziatiboa dira. Azken batean, pintura eta lengoaia.
Lanaren ikuspegi horretatik, pintura eta poesiaren arteko harremanera bideratutako saiakera plastiko bat egitera etorri naiz Erromara. Azkenean, pintura klasikoaren behaketatik eta azterketatik irten den lan-gorputz bat sortu da, eta funtsezko elementuak detektatzen saiatu da (objektibotasuna, irudikapena) logika garaikidetik.
Titulua, Tabula Lusoriatik atera da, Caracallako termetan dagoen jolas batetik, eta nire hemengo bilakaeran bereziki agertzen diren sormen-prozesuaren hainbat alderdiri egindako keinua da, hala nola intuizioari, deribari edo erabakiari.
Proiektu artistiko bat garatzea beti da konplexua; aurretiazko helburuen eta unean uneko beharren artean tentsioa dago, eta horrek erantzukizuna eskatzen du. Akademian egonez gero, eta are gehiago Erroman, erantzukizun-sentsazio hori areagotu egiten da. Alde batetik, hain kontsakratua izan den erakunde batek zugan jarri duen konfiantza dago, eta bestetik, Erromak bere karga historiko guztiarekin eta bere gehiegizko eta betierekotasun identitatearekin ematen duen informazio jario ukaezina, zer egin dezake batek bere estudioan San Luigiren Caravaggioak bisitatu ondoren? Nire kasuan, erantzunik egokiena isiltasun iragazkorrarekin hastea izan da.
Edertasun eta birkontestualizazio honen guztiaren artean, egokiena museoetara bisitak eginez eta tailerrean landa-lana eginez hastea zela erabaki nuen, probak eta irakurketak erabiliko nituen horretarako. Eta hala egin nuen lehen hilabeteetan. Pixkanaka, interes kontzeptualaren fokuaren eta nire praktika artistikoaren inguruan itxitura bat egitea lortzen dut. Intuizioak gidatutako aldi baten ondoren, lengoaiak eta pinturak inoiz baino presentzia handiagoa dute egindako lanak planteatzen dizkidan hipotesietan. Kolorea, errepresentazioa, konposizioa, objektibotasuna, alegoria edo materialtasuna dira asmo sentibera batetik sortutako piezen zentzua mugatzen hasteko erabili ditudan elementuetako batzuk. Erabaki formalak dira, eta ahozko lengoaiarekiko autonomia duten arren, ondorioak dituzte. Azken finean, obra baten izaera estetikoa da obrak berak planteatzen duen erronka kognitiboaren zati (gutxienez).
Akademiako egonaldiak eskaini didan deriba eta hausnarketa prozesua oso garrantzitsua izan denez, izenburuan hori esatea erabaki dut.
Hasierako saio haiek gorabehera, zaila da Akademian lanbidea eta bizitza pertsonala isolatzea, eta hemengo esperientziaren oinarrietako bat da. Zenbait alderdik baldintzatzen dituzte sormen-prozesuak: egoiliar gisa egiten den denborak, leku pribilegiatuak, beken diziplinartekotasunak eta adinen heterogeneotasunak. Egonaldian zehar zalantzarako, akatsak egiteko eta asmatzeko astia izan dut, eta horrek guztiak heldutasuna ekarri du, bai prozesuetara, bai nire bokazioari aurre egiteko modura.