KOMISARIOTZAKO NAZIOARTEKO SIMPOSIOA. ERAKUSKETAREN SAIOA (1977-2017)
TOPAKETAREN DATA
Otsailak 8 eta 9, 2023
ESPAZIOA
Bastida Aretoa
PREZIOA
85€ / 60€ AZ Txartelarekin
TARIFA MURRIZTUA
Sarrerak aurrez aurre bakarrik saltzen dira AZ Infon: % 25eko deskontua sektoreko profesionalentzat, ikasleentzat eta 30 urtera arteko gazteentzat, 65 urtetik gorakoentzat eta %33tik gorako desgaitasuna duten pertsonentzat (NANa edo ziurtagiria erakutsi sarrera eskuratzean): 64€ / %50 gurpil-aulkian dagoen pertsonarentzat eta laguntzailearentzat: 43€
Azkuna Zentroak - Alhóndiga Bilbaok eta Bulegoa z/b-k Erakusketaren saioa (1977-2017) antolatu dute.
Komisariotzaren Nazioarteko Sinposio hau erakusketa-formaren hainbat alderditara hurbiltzen da: erakusketaren baldintza historikoei erantzuten dien kultura-objektua, barnean hartzen dituen irudikapenak legitimatzen dituen forma instituzionala, esperimentatzeko eta gogoeta egiteko lekua, arreta handiko uneei bide ematen dien gailu iragankorra… 1977 eta 2017 bitartean izandako erakusketa zehatzak aztertzea du helburu, hainbat topaketaren bidez antolatuta dago, eta, besteak beste, artistek, arte-historialariek, komisarioek, kritikariek eta saiakera-egileek parte hartzen dute.
Hitzaurrean, aukera eman zen aurreko mendearen erdialdetik arte-erakusketen esparruan izan diren mugarri batzuk ulertzeko, eta, horren ondoren, hurrengo topaketak hamarkadatan banatuta daude. 1977 – 1987 hamarkadako topaketan, denboraldi horri buruzko begirada desberdinak jarri ziren harremanetan, orainalditik abiatuta, garai hartako testuinguru geopolitikoa, kulturala eta soziala aintzat hartuta, eta artearekin eta erakusketaren ideiarekin duten harremana aztertuta.
1987-1997 hamarkadakoan, hurrengo hamarkadetan izandako aldaketek artean izandako eragina aztertu zen: Berlingo harresia erori ondorengo berrantolamendu geopolitikoa, globalizazio-prozesuak bizkortzea, HIESaren krisia… 1997-2007 hamarkada bat dator teknologia digitalak garatzeko, globalizazio-prozesua bizkortzeko, eta, orobat, horiek artearen testuinguruan eragiteko funtsezkoa izan zen une batekin. Erakusketa-gailuaren potentziala praktikan jartzeko urteak ere badira.
Azken topaketa 2007-2017 hamarkadakoa da, eta “paradigma berria” deitutakoan oinarritzen da. 2007-2008ko finantza-krisiarekin abiatu zen, hurrengo hamarkadaren hasierako protesta-mugimenduekin jarraitu zuen –Udaberri arabiarra, 15M, Occupy Wall Street– eta Donald Trump Estatu Batuetako presidentetzara iristean amaitu zen.
Partekatu:
Asteazkena, otsailak 8, 2023
11:30-13:30. Komunikazioak
Anja Isabel Schneider: Ten years after Seattle. One strategy, better two, for the movement against war and capitalism
Uxue Pellejero López: De efectos, afectos y desafectos
Andrea Rodrigo: Amarre
16:00. Aurkezpena
16:30. Mckenzie Wark: The Cis Gaze and its Others
17:30. Sagal Farah: FESTAC ‘77
18:30. Arantza Santesteban: Narratiba militante lekualdatuak: zalantza besarkatzea leku politiko gisa
19:30. Elkarrizketa
Osteguna, otsailak 9, 2023
16:00. Aurkezpena
16:30. Anik Fournier: If I Can’t Dance, I Don’t Want To Be Part Of Your Revolution
17:30. Azar Mahmoudian: Becoming Ground, Palm of the Hand and Foam
18:30. Graeme Thomson & Silvia Maglioni: Dark Matter Cinema Tarot: A Nocturnal Committee in Bilbao
19:30. Elkarrizketa
**Aldibereko itzulpena euskaraz, gaztelaniaz eta ingelesez hitzaldi guztietan, komunikazioen aurkezpenak izan ezin.
Mckenzie Wark: The Cis Gaze and its Others
Beharbada, orain artista transgeneroen lan gehiago erakusten ari dira, baina, beharbada, horrela, artea eta artista transgeneroak aurretik zegoen pertzepzio-modu baten barruan sartzen ari dira. Zer esan nahiko luke arte osoa trans ikuspegitik ikusteak? Proiektu hori hasi beharko litzateke cis begiradari kritika eginez: genero esleitua duen subjektuaren eredu estandarraren bidez mundua ordenatzen duen begiratzeko modu bat, eredu estandarraren anomaliak exotiko, komiko edo arriskutsutzat hartzen dituena. Beharbada, aukera izango dugu beste ikuspegi bat garatzeko, trans artistek beren praktikan cis begirada negoziatzeko duten moduetan oinarrituta.
Sagal Farah: FESTAC ‘77
1977ko urtarrilaren 15etik otsailaren 12ra bitartean, Afrikako 56 naziotako eta bertako diasporetako kulturako profesionalak Nigeriako Lagos hirira joan ziren, FESTAC ’77, Arte eta Kulturako Munduko Bigarren Jaialdi Beltz eta Afrikarrean parte hartzeko. Entzute- saio honetan, Farahk 1977ko jaialdian Somaliak egindakoaren zati batzuk partekatuko ditu, baita bere esperientzien artxiboa ere. Zer esan nahi du, gorputzaren artxiborako eta ezagutzaren belaunaldien arteko transmisiorako, industria diskografikoaren berrargitalpenetan hain sarri erabiltzen den galeraren hizkuntza erabiltzea oraindik ere entzuten duen/zuen eta dantzatzen duen/zuen belaunaldiaren gogo, gorputz eta espirituetan bizirik dirauen musikaz hitz egiteko?
Arantza Santesteban: Narratiba militante lekualdatuak: zalantza besarkatzea leku politiko gisa
XX. mendetik jasotako narratiba militante nagusiek, beren kontakizunen zati bat eraikitzeko, formula diskurtsiboak erabili dituzte, maiz dikotomikoak eta absolutuak, eta, horrela, alde batera utzi dute zalantza, anbiguotasuna edo kontraesana ahalmen politiko handiko espazio gisa aldarrikatzeko aukera. Posible al da leku politiko bat besarkatzea, lekualdatze horiei aurre eginez? 918 GAU filma egiteko prozesutik abiatuta, zenbait auzi jorratuko dira, gaur egun agentzia politikoa lortzeko dauden beste forma batzuei buruz eztabaidatzen laguntzeko.
Anik Fournier: If I Can’t Dance, I Don’t Want To Be Part Of Your Revolution
If I Can’t Dance, I Don’t Want To Be Part Of Your Revolution (2005-gaur egun) erakundeak arte garaikideko performancearen eta performatibitatearen bilakaera eta tipologiak aztertzen ditu. Bere berezitasuna da, batetik, epe luzeko lankidetzak dituela artista eta ikertzaileekin, obra berriak garatu, ekoitzi eta aurkezteko, eta, bestetik, aurkezpen-espazio finkorik gabe jarduteko duen modua, “agertokia” eta kasu bakoitzean hobeki egokitutako baldintzak bilatuz. Era berean, espazio- eta denbora-esparru hedatu horretan, hainbat galdera sortzen dira, proiektu bakoitzean zer eta nola artxibatu behar den jakiteko. Aurkezpenean, ekoizpen zahar eta berri batzuk ardatz gisa hartuta, If I Can’t Dance-ren artxibo-metodologia batzuk argituko dira, eta berariaz azpimarratuko da lan baten bizimoduak nola pizten dituen galderak performanceari eta performatibitateari buruz eremu hedatu batean.
Azar Mahmoudian: Becoming Ground, Palm of the Hand and Foam
Bereizitako gizarte batean, burbuila batean bizitzea banandutako esperientzia bat da. Isolamenduak auto-baieztapeneko eta hazkuntzako espazioak sor ditzake, murrizketa eta ezabatze sistematikoen aurrean. Kultura-azpiegiturez gogoeta egiten denean, zer ikas daiteke isolamendua, ikusezintasuna edo anonimotasuna behar duten lan-baldintzetatik? Askotan prekarietatearekin lotuta egon arren, muga horien praktika jarrera indartsu gisa ere uler daiteke, arte-sistemako erregimen normatibo katastrofistak eteteko gai dena, sortzen dituzten ikusgarritasun-ekonomien eta soziabilitate-moduen bidez.
Esku-hartze honek barne mugimendu horiek eragin ditzaketen garapenei buruz espekulatzen du: existitzen dena onartzea, itunetan konfiantza izatea eta historiarekiko harremanak birformulatzea. Hizpide izango dut kontu horiek nola adierazten duten nire praktika kuratoriala, auto-antolaketaren bidez, ikasketa kolektiboko espazioen bidez, eta, behar denean, erakusketak egiteari utziz.
Graeme Thomson & Silvia Maglioni: Dark Matter Cinema Tarot: A Nocturnal Committee in Bilbao
Dark Matter Cinema Tarot (Materia Ilunaren Zinemaren Tarota) modu bat da, irudi zinematografikoen bidez, esperientziaren eta ikerketaren esparru pertsonal, estetiko eta politikoak lotzen dituzten behe-pertzepzioko kanal berriak irekitzeko. Tarot DMC sortzean, Silvia Maglionik eta Graeme Thomsonek 78 arkano nagusi eta txikiak ordezkatu dituzte, zinemaren historiako fotograma hautatu batzuekin. Tarot-botaldi bakoitzak gaueko batzorde bati deitzen dio: parte-hartzaileek gori dagoen galdera bat egiten diete kartei eta modu kolektiboan “irakurtzen” dituzte, beren etorkizun eta iraganeko irudipenak, hipotesiak, fabulazioak, narrazio espekulatiboak eta oroitzapenak partekatuz. Tarot DMC obra eta tresna da aldi berean, eta, espazio bat zabaltzen du eztabaidaren, performancearen eta erakusketaren artean, kartak eta horien argazki- eta testu-arrastoak irakurriz.
ANIK FOURNIER
If I Can’t Dance, I Don’t Want To Be Part Of Your Revolution (Amsterdam) erakundearen Artxibo eta Ikerketako irakaslea, eta arte garaikidearen teoriako irakaslea da ArtEZen, Base for Experiment Art and Research-en (Arnhem, Holanda). Gaur egun, soinuaren eta entzumenaren metodologiak ikertzen ditu arte performatiboaren eta pedagogiaren arloetan, eta haietaz idazten du, funtsezko guneak baitira ezagutza gorpuztuaren formak gorde eta transmititzeko.
SAGAL FARAH
Idazle eta komisarioa SAVVY Contemporary - The Laboratory of Forms-en, Berlinen. Parte hartu du 2019ko Lagosko Bienaleko Komisariotza Programa Intentsiboaren lehen iterazioan.
AZAR MAHMOUDIAN
Komisarioa eta hezitzailea. Artxibo-gaiak eta kultura-irudikapenen modu historikoak dira haren ikerketaren ardatza.
ARANTZA SANTESTEBAN
Zinemagilea eta ikertzailea. Besteak beste, Passatgeres (2012), Euritan (2017) eta 918 gau (2021) filmak zuzendu ditu. Zinema-irudikapena, feminismoa eta gaur egungo gatazka politikoak lotzen dituzten gaiak ikertzen ditu.
MCKENZIE WARK
Idazlea eta katedraduna. Kritika kulturaleko saiakera ugari argitaratu ditu, eta aztertu ditu informazioaren eta komunikazioaren teknologiek gure egunerokotasunean eragin dituzten aldaketa sozialak eta kulturalak.
GRAEME THOMSOM & SILVIA MAGLIONI
Zinemagile eta artistak fikzio eta dokumentalaren, zinema esperimental eta instalazioaren, zarata eta musikaren, ikusgarri eta ikusezinaren artean dauden muga porotsuak aztertzen dituzte beren lanean. Beren praktikaren barruan honelakoak sortzen dituzte: filmak (laburrak eta luzeak), instalazioak hainbat bitartekotan, soinu-piezak, filmperformanceak, irratsaioak, herriteknologiak eta liburuak.
LANKIDETZAN:
